Emri El-Kahhaar është përmendur në gjashtë vende në Kur`an, kurse emri El-Kaahir është përmendur në dy vende, që të dyja janë në suren El-En’am. Ato të dyja janë Fjalët e Allahut të Lartësuar:
“Pra, Ai është Nënshtruesi mbi robërit e Tij dhe dërgon mbi ju rojtarë..." [El-En’am, 61]
Emri El-Kahhaar është në shkallën sipërore të emrit El-Kaahir. Kuptimi i këtyre dy emrave është: Ai që ka nënshtruar të gjitha gjërat që ekzistojnë dhe të gjitha krijesat i janë nënshtruar Atij. Të gjitha materiet dhe substancat i janë përulur fuqisë dhe vullnetit të Tij, qofshin ato në botën lartë apo në botën poshtë. Kështu që, nuk ndodh diçka apo nuk qëndron diçka vetëm se me lejen e Tij; çfarë do Ai, bëhet, e çfarë nuk do Ai, nuk bëhet. Të gjitha krijesat janë nevojtare për Allahun dhe janë të pafuqishme. Ato nuk posedojnë për veten e tyre as dëm, as dobi, nuk posedojnë as të mirën, as të keqen.
Fakti që Allahu i Madhëruar e i Lartësuar është El-Kahhaar (Nënshtruesi Absolut), detyrimisht kuptohet nga ky emër se jeta e Tij është e përsosur, fuqia e Tij është e përsosur dhe aftësia e Tij është e përsosur.
Emri i Allahut El-Kahhaar, në të gjitha rastet që ka ardhur në Kur`an, ka ardhur përkrah emrave Allah dhe El-Uaahid. E kjo llogaritet si një nga dëshmitë e Teuhidit të Allahut, është nga argumentet se Ai i vetëm e meriton adhurimin dhe se ky emër e shpall të pavlefshëm shirkun dhe bërjen ortakë e të barabartë Allahut.
Prej tyre është fjala e Allahut të Lartësuar:
“Thuaj: Kush është Zoti i qiejve dhe i tokës? Thuaj: Allahu! Thuaj: A keni marrë për mbrojtës të tjerët në vend të Tij, të cilët nuk mund t’i sjellin vetes as dëm, as dobi? Thuaj: A janë të njëjtë i verbëri me atë që sheh? Apo a janë njësoj errësirat dhe drita? Apo ata i kanë bërë Allahut ortakë, të cilët krijojnë si krijimi i Tij, rrjedhimisht krijimet u janë pështjelluar atyre (se cili është krijim i Allahut dhe cili është krijim i ortakëve që i kanë bërë ata)!? Thuaj: Allahu është Krijuesi i çdo gjëje dhe Ai është i Vetmi,
Nënshtruesi i gjithçkaje!" [Err-Rra’d, 16]
Shejkh Abdur-Rahman Ibën Sa’dij – Allahu e mëshiroftë – në shpjegimin e këtij ajeti, duke e sqaruar aspektin e argumentit që përmban emri i Allahut El-Kaahir për refuzimin e shirkut, ka thënë:
“Vetia e të qenurit unik dhe nënshtrues i takon Allahut, të Vetmit. Për çdo krijesë ka një krijesë tjetër mbi të që e nënshtron atë, pastaj sipër këtij nënshtruesi ka një nënshtrues tjetër që është më i lartë se ai, derisa të përfundojë ky nënshtrim tek Ai i Vetmi, Nënshtruesi Absolut. Pra, nënshtrimi dhe Teuhidi janë dy gjëra të përbashkëta që nuk ndahen kurrë prej Tij. Pra, me këtë argument logjik dhe nënshtrues, na bëhet e qartë se çdo gjëje tjetër që njerëzit i luten në vend të Allahut, nuk ka krijuar asnjë krijesë, e për këtë arsye, adhurimi që i dedikohet asaj gjëje në vend të Allahut, është adhurim i kotë dhe i padrejtë.”
Dhe me këtë sqarim, bëhet e qartë ndërlidhja e Teuhidit dhe Imanit me emrin e Allahut El-Kahhaar dhe se pohimi që Allahu është i Vetmi Nënshtrues Absolut, obligon pohimin që vetëm Ai duhet të veçohet me adhurim, rrjedhimisht, nga kjo kuptohet edhe kotësia e shirkut.
Si na qenka i barabartë ai që është krijuar nga dheu, me Zotin e zotërinjve? Si na qenkan të barabarta krijesat e nënshtruara, me Allahun, të Vetmin dhe Nënshtruesin Absolut? I Lartë është Allahu nga shirku që i bëjnë ata, si dhe i Pastër është Ai nga përshkrimet që ia bëjnë ata!