Fusnota

[53] Transmeton Hudhejfeh, radijAllahu anhu, i cili thotë: “Një natë u fala bashkë me Pejgamberin, sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem, dhe ai filloi të lexonte Suren el-Bekare. Unë thashë me vete, ai do të shkojë në ruku sapo të lexojë 100 ajete. Por ai vazhdoi të lexojë akoma pas kësaj dhe mendova se do ta lexojë të gjithë suren el-Bekare në një rekat! Kështu, ai vazhdoi të lexonte derisa e përfundoi atë dhe mendova se do të shkonte në ruku! Por ai filloi të lexonte Suren en-Nisa derisa e përfundoi atë dhe pastaj filloi Suren Al-‘Imran derisa e përfundoi edhe atë! Ai lexonte me qetësi dhe kur vinte ndonjë ajet ku madhërohej Allahu, ai e madhëronte Atë. Kur vinte ndonjë ajet që kishte lutje, ai bënte lutje. Kur vinte ndonjë ajet që kishte kërkim të mbrojtjes, ai kërkonte mbrojtjen e Allahut. Më pas, shkoi në ruku dhe filloi të thotë ‘Subhane rabbijel-`adhiim’. Ai e zgjati rukunë pothuajse sa qëndrimin në këmbë, më pas u ngrit nga rukuja duke thënë ‘Semi`a-llahu limen hamideh’ dhe qëndroi në këmbë aq sa qëndrimi i tij në ruku. Më pas shkoi në sexhde dhe tha ‘Subhane rabbijel-e`alaa’, dhe qëndroi në sexhde aq sa qëndrimi i tij në këmbë (pas kthimit nga rukuja).” [Transmeton Muslimi, 772]